Ciągle jeszcze wiele osób, a wśród nich również lekarze, uważa, że kłopoty z pamięcią są naturalną konsekwencją starzenia się. I chociaż rzeczywiście szybkość zapamiętywania i zdolności intelektualne pogarszają się nieznacznie wraz z wiekiem, takie problemy nie powinny przeszkadzać w codziennym życiu. Postępujący zanik pamięci może być wczesnym sygnałem otępienia, może też być spowodowany inną chorobą, np. depresją, guzem mózgu, urazem głowy, nadużywaniem alkoholu lub leków, niedożywieniem. Gdy utrata pamięci zaczyna zaburzać codzienne funkcjonowanie, czas zwrócić się do lekarza o pomoc. Ustalenie, co jest przyczyną zaburzeń pamięci to pierwszy krok do uzyskania pomocy.
Otępienie, a choroba Alzheimera.
OTĘPIENIE – to termin używany do opisywania wielu różnych chorób mózgu, których wspólną cechą jest utrata funkcji intelektualnych. Najczęstszą przyczyną otępienia jest choroba Alzheimera. Większość otępień ma charakter postępujący, co oznacza, że objawy będą stopniowo się nasilać. To, jak szybko postępuje otępienie zależy od indywidualnego stanu osoby nim dotkniętej. Na świecie w leczeniu choroby Alzheimera stosuje się nowoczesne leki objawowe, dostępne również w naszym kraju. Równie ważne jest zapewnienie choremu troskliwej opieki. Otępienie NIE jest normalną, naturalną konsekwencją starzenia się, choć wiek jest istotnym czynnikiem ryzyka. Otępienie występuje u około 20% ludzi w wieku powyżej 80 roku życia, co oznacza, że 80% osób nie ma otępienia w tym wieku. Szacuje się, że w Polsce otępienie dotyczy ok. 400 tysięcy osób, a ponad połowa z nich ma chorobę Alzheimera. Tylko około 10% ma postawioną diagnozę lekarską.
Wczesne objawy choroby Alzheimera i innych otępień:
zaburzenia pamięci wpływające niekorzystnie na codzienne życie,
trudności w wykonywaniu zwykłych, znanych zadań i czynności,
trudności w nazywaniu przedmiotów,
gubienie się nawet w znanych sobie wcześniej miejscach,
zmiany nastroju, zachowania i osobowości,
utrata zainteresowania dotychczas ulubionym zajęciem lub hobby.
Rozpoznanie
Nie ma na świecie żadnego, pojedynczego, specyficznego testu, który wskazywałby, czy ktoś ma otępienie. Lekarz rodzinny lub pierwszego kontaktu rozpoznanie stawia po rozmowie (wywiadzie) z osobą i jej najbliższym opiekunem, a następnie kieruje na badania szczegółowe do lekarza specjalisty: neurologa lub psychiatry.
Niepokoisz się o swoją pamięć? Czujesz, że gorzej pamiętasz i jesteś zagubiony?
Jeśli Ty lub osoba, o którą się troszczysz, ma problemy z pamięcią, umów się na wizytę do lekarza i wyjaśnij mu jej powody. Lekarze zazwyczaj dysponują ograniczonym czasem, który mogą poświęcić pacjentom. Możesz jednak pomóc sobie lub Twoim bliskim, jeżeli przygotujesz się do każdej wizyty.
Oto kilka wskazówek:
na wizytę u lekarza weź spis wszystkich leków, które przyjmujesz (wraz z witaminami, aspiryną, itp.),
sporządź wcześniej i weź ze sobą listę wcześniejszych i bieżących problemów zdrowotnych,
jeśli członkowie rodziny mieli choroby, które powodowały problemy z pamięcią, powiedz o tym lekarzowi,
odpowiadaj na pytania lekarza szczerze i jak najlepiej potrafisz,
sporządź listę objawów, kiedy się rozpoczęły i jak często występują,
podaj lekarzowi wszystkie szczegóły i przykłady związane z niepokojącymi Cię objawami,
poproś lekarza, aby zapoznał Cię z przebiegiem i czasem postawienia diagnozy.
Uzyskanie diagnozy jest pierwszym krokiem do zaplanowania leczenia i opieki.
źródło: www.alzheimer-waw.pl